Recensie Ice Age 3

Regie: Carlos Saldanha

Stemmencast: John Leguizamo (Sid), Ray Romano (Manny), Denis Leary (Diego), Queen Latifah (Ellie), Simon Pegg (Buck)

Speelduur: 96 minuten

Jaar: 2009.

Sequels zijn melkkoeien waarmee een beproefd recept zonder al teveel moeite kan worden uitgebuit. Financieel gezien overtreffen ze vaak het origineel, maar op het artistieke vlak schieten vervolgdelen meestal tekort. Ice Age 3: Dawn of the Dinosaurs is een typisch derde deel: hij haalt niet het niveau van deel een, daar is de humor niet verfijnd genoeg voor, maar streeft deel twee glansrijk voorbij.

Voor degenen die de afgelopen jaren in hun eigen ijstijd hebben geleefd: in Ice Age vormen mammoet Manny, luiaard Sid en sabeltandtijger Diego een excentriek gezelschap dat zich inzet om een mensenbaby te redden. In Ice Age 2: The Meltdown wordt hun kudde uitgebreid met de vrouwtjesmammoet Ellie en haar irritante buidelrat-‘broertjes’ Eddie en Crash. In Ice Age 3: Dawn of the Dinosaurs sticht Manny zijn eigen familie en laat Diego en Sid hiermee onbedoeld in de kou staan.

Diego, de eenling die hij is, verlaat de kudde. Gekke Sid, met het geweldige gelispel van John Leguizamo, doet dat uiteraard niet. Sid zou Sid niet zijn als hij geen oplossing zou vinden voor zijn gemis aan familie. Hij begint er gewoon zelf een! Hij adopteert drie gevonden eieren die uitgroeien tot schattige T-Rexjes. Er ontstaat echter een klein sociaal probleem in de Ice Age-samenleving als ze hun leeftijdgenootjes levend beginnen door te slikken. Het probleem wordt ietsje groter als hun echte moeder ze terug wil, Sid van het moederschap ontheft en hem kidnapt naar een subtropisch dinosaurusparadijs ver weg onder het ijs. Alle vrienden komen weer als vanouds in actie om good old Sid te redden. Voor kenners van Platvoet en zijn Vriendjes is het letterlijk een reis terug in de tijd.

Zoals de Inuit een haast onuitputtelijke hoeveelheid woorden hebben om sneeuw te omschrijven, zo hebben de makers van Ice Age een onuitputtelijke hoeveelheid aan fantasie op dezelfde sneeuw losgelaten waardoor het witte en kale landschap een (letterlijk) ongelofelijke bron van inspiratie is. Ze maken bovendien net zo makkelijk uitstapjes naar de prehistorie als naar de twintigste en eenentwintigste eeuw. Denk aan de titelsong You’ll Never Find Another Love Like Mine van de legendarische soulzanger Lou Rawls, het kindveilig maken van een mammoetspeeltuin of een steen als mobiele telefoon. Om maar niet te spreken van eekhoorn Scrat en zijn nog even onfortuinlijke zoektocht naar zijn geliefde, maar onbereikbare eikel. Dit keer staat de romantiek hem in de weg. En zoals het gezegde luidt: de liefde overwint alles. Arme Scrat.

Ice Age 3: Dawn of the Dinosaurs is een film die met gemak kijkers van elke leeftijd kan bekoren. De personages, het avontuur, de humor en de climax zijn van groot formaat en met zorg opgebouwd. Zo is ook deze Ice Age weer een welkome must-see voor zowel de liefhebbers als de nieuwkomers. Een echte aanwinst is Simon Pegg die de voice-over van de stoere Buck, de eenogige wezelavonturier, voor zijn rekening neemt. Zijn Cockneyaccent en ballen maken hem meteen een aimabele toevoeging aan de kleurrijke personages.

Uiteraard zijn niet alle aspecten van de film even sterk, pardon, scherp. Diego heeft namelijk een focusprobleem waardoor hij niet altijd even scherp ziet tijdens achtervolgingen. Het heeft weinig toegevoegde waarde, tenzij je de film in 3D bekijkt, waarvoor je moet uitwijken naar bioscoopzalen met RealD-Cinematechnologie. Gelukkig zul je ook zonder 3D-mogelijkheden Ice Age 3 door een bril zien, een roze welteverstaan.

Bron:http://www.filmtotaal.nl/recensie.php?id=14242